Lotgenotencontact verdient een structurele plaats in de geestelijke gezondheidszorg, dat stelt de Hoge Gezondheidsraad (HGR). Volgens de HGR is deze vorm van ondersteuning zeer waardevol "omdat lotgenoten in staat zijn om op een unieke manier in te spelen op de behoeften van patiënten". Toch is de toegevoegde waarde van dit contact in de huidige GGZ nog ondergewaardeerd.
Lotgenoten kunnen hoop en perspectief bieden door hun eigen ervaringen te delen en te laten zien dat herstel mogelijk is. Ze kunnen extra steun bieden bij het verwerken van moeilijkheden rondom de diagnose van een psychische aandoening, het omgaan met angst en het overwinnen van (zelf)stigma. Deze aanpak, als aanvulling op het klassieke zorgtraject, kan ervoor zorgen dat een patiënt zich gehoord, begrepen en gesteund voelt op meerdere niveaus, klinkt het.
Er is daarom nood aan een structureel kader, zeker wanneer er meer en meer sprake is van formele begeleiding waarbij één ervaringsdeskundige andere patiënten actief ondersteunt, aldus de HGR. Dat kader moet zowel de kwaliteit van de begeleiding waarborgen als de begeleider zelf beschermen. "Een erkend statuut, waarbij overeenkomstige vergoedingen en verwachtingen vastgelegd worden, is nodig om de organisatie van lotgenotencontacten verder te professionaliseren."
Daarnaast vraagt de Hoge Gezondheidsraad om te investeren in opleiding en ondersteuning voor lotgenotenbegeleiders, richtlijnen en kwaliteitsnormen te ontwikkelen voor lotgenotencontact en structurele ondersteuningsmechanismen te creëren voor de sector.